Toplumcu gerçekçilik edebiyatı, toplumsal sorunları ele alan ve gerçekçi bir tarzda yazılmış edebi eserlerdir. Bu tarz eserlerde genellikle kırsal kesimdeki yoksul insanların yaşamları, emekçi sınıfın sorunları, zorlu çalışma koşulları ve eşitsizlik ele alınır.
Toplumcu gerçekçilik edebiyatı, genellikle 1930'lu yıllarda Sovyetler Birliği'nin ideolojisiyle birlikte ortaya çıkmıştır. Bu edebiyat tarzı, komünizm fikrini yaymak, emekçilerin haklarını savunmak, halk kitlelerini eğitmek ve toplumsal değişim için çağrıda bulunmak amacıyla kullanılmıştır.
Türkiye'de toplumcu gerçekçilik edebiyatına öncülük etmiş yazarlar arasında yakın dönemde Oğuz Atay, Orhan Kemal ve Yaşar Kemal sayılabilir. Oğuz Atay'ın "Tutunamayanlar", Orhan Kemal'in "72. Koğuş" ve "Murtaza" gibi eserleri ile Yaşar Kemal'in "İnce Memed" serisi, bu tarzda örnek gösterilebilecek eserler arasındadır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page